поздний вечер
рядом тихонько дышит во сне
маленький сын
завтра рано вставать
пытаюсь уснуть
пытаюсь не думать
о том что в эту минуту

детские руки
ищут еду в помойке
чей-то кулак
врезается в женскую щеку
в чьем-то теле
зарождается опухоль
чьи-то ноги
отталкивают табурет

мы шли по парку
впервые за много дней
вышло солнце
ты сказал что оно
греет уши
и мы засмеялись над этой
незатейливой шуткой
и вдруг ни с того ни с сего
с кем ты еще так сможешь
больше ни с кем
ты же знаешь
больше ни с кем

ночью лицом в подушку
точно головоломку
перебираю твои слова
меняю местами
продеваю одно в другое
выворачиваю наизнанку

зачем он это сказал
ведь мог бы не говорить
а вдруг он совсем иное
имел в виду

сегодня я тебя не вижу
ты заболел и лег в больницу
куда на сколько неизвестно
боюсь молюсь а между тем
мозг набирает обороты
чтоб сделать из твоей болезни
великое стихотворение
мне за него дадут диплом

późny wieczór
obok cichutko sapie podczas snu
mały synek
jutro wcześnie wstawać
próbuję zasnąć
staram się nie myśleć
o tym że w tej właśnie chwili

dziecięce ręce
szukają jedzenia w śmietniku
czyjaś pięść
uderza w kobiecy policzek
w czyimś ciele
powstaje nowotwór
czyjeś nogi
odpychają taboret

szliśmy przez park
po raz pierwszy od wielu dni
wyszło słońce
powiedziałeś że
grzeje uszy
i zaśmialiśmy się z tego
prostego żartu
i nagle
z kim jeszcze tak możesz
więcej z nikim
wiesz przecież
więcej z nikim

w nocy twarzą w poduszkę
jak łamigłówkę
rozwiązuję twoje słowa
przestawiam
przeciągam jedno przez drugie
wywracam na lewą stronę

po co on to powiedział
przecież mógł nie mówić
może coś zupełnie innego
miał na myśli

dziś nie widzę cię
jesteś chory i leżysz w szpitalu
gdzie na jak długo nie wiadomo
boję się modlę się
tymczasem
mózg nabiera tempa
żeby zrobić z twej choroby
świetny wiersz
dostanę za niego dyplom

kolejne pisklę
wypadnięte z gniazda
kolejne kocię znalezione na ulicy
kolejne szczenię przyniesione za pazuchą
na śmiech braciom
na zarzuty rodzicom

dosyć już twej menażerii
normalni chłopcy
pożądają przygód
i bitewnej chwały
tylko ty ze swoimi zwierzętami
każde stworzonko do domu ciągniesz
czym będziesz je karmił
jak będziesz je leczył
wszystkich nie uratujesz

może i uratuję
odpiera mały wściekle

z całego rodzeństwa
jest jeden taki
poczciwa dusza
lecz okropnie uparty
Noe

młodzieniec w trumnie
sypiał tak beztrosko
był taki ładny
że uatrakcyjniał śmierć

głupia duszo
odrzucić takie ciało
nowiutkie
prawie nie używane
jeszcze nie zepsute chorobami
nie złamane znużeniem
nie przygnębione nieszczęściem
absurdalny to uzcynek
jak kupić sobie nowe buty
przekroczyć w nie setkę metrów
zdjąć i wyrzucić do śmietnika

przecież miał być taki ktoś
kto umywał podłogę od krwi
zbierał wybite zęby
po przesłuchaniach
kto wycierał ze ścian celi
gryzmoły
napisane kredką
węglem
niewyraźne słowa
odwagi i śmierci
przecież miał być taki ktoś
liczący na większą emeryturę

co on odpowiadał
gdy wieczorem
jego narzeczona
przytulając do niego
pytała
jak spędziłeś dzień

ogniska inkwizycji
zamieniły się
w kominy obozów
koncentracyjnych

dlaczego tak łatwo się pali
i tak trudno płacze
człowiek
na siedemdziesiąt procent
składający się z wody

еще один птенец
выпавший из гнезда
еще один котёнок
найдённый на улице
еще один щенок
принесенный за пазухой
смех братьев
и упрёки родителей

хватит с нас твоего зверинца
нормальные мальчики
жаждут приключений
и боевой славы
только ты со своими питомцами
каждое существо домой тащишь
чем ты будешь их кормить
как ты будешь их лечить
всех не спасешь

может и спасу
огрызается маленький яростно

из всех братьев и сестер
он один такой
добрая душа
но ужасно упрямый
Ной

юноша в гробу
он спал так беззаботно
он был такой милый
что делал смерть
более привлекательной

глупая душа
отказаться от такого тела
новенького
почти не использованного
еще не испорченного болезнями
не сломанного усталостью
не раздавленного несчастьем
нелепый поступок
всё равно что купить себе новые ботинки
пройти в них сотню метров
снять и выбросить в мусорное ведро

должен был быть кто-то такой
кто мыл пол от крови
собирал выбитые зубы
после допросов
кто вытирал со стен камеры
каракули
написанные мелом
углём
размытые слова
отваги и смерти
должен был быть кто-то такой
рассчитывающий на большую пенсию

что он отвечал
когда вечером
его невеста
обнимая его
спрашивала
как ты провел день

костры инквизиции
превратились
в трубы концентрационных
лагерей

почему так легко горит
и так трудно плачет
человек
на семьдесят процентов
состоящий из воды